Culinaire tip: Restaurant Piccolino in Antwerpen

Het is altijd leuk wanneer er een nieuw restaurant bijkomt in Antwerpen, maar de laatste twee 

jaar bleef ‘trendy’ Antwerpen-Zuid wat culinair potentieel betreft een beetje achterop hinken. 

Terwijl aan de Sint-Aldegondiskaai, de Godefriduskaai en elders de ene na de andere knappe eetplaats uit de grond schoot, bleven we binnen de stad aan het einde van de Schelde wat meer op onze honger zitten, vooral wat betreft originele initiatieven. TAN is zeker een verfrissende nieuwe 

zaak, maar buiten Burgers & Booze zijn er de laatste tijd weinig echt creatieve projecten bijgekomen. Italo-Belg Francesco Nigro probeert daar echter iets aan te doen…

Toegegeven: het concept van Piccolino klinkt niet zo uitzonderlijk. Het kleine restaurantje op de

Verschansingstraat, die de Waterpoort met de Leopold de Waelplaats verbindt, gaat er (dixit 

Facebook) prat op een ‘sandwichshop’, ‘pizzaplace’ en ‘Italiaans restaurant’ te zijn, maar wie met uitbater Francesco praat, weet al snel dat er hier veel meer ziel in zijn zaak zit dan in de meeste gelijkaardige restaurants uit de buurt.

Het contrast met de ‘fast food’-pastabar achter de hoek kan haast niet groter zijn, want in Piccolino wordt de pasta zelf gemaakt en wordt er gekozen voor kwaliteitsvolle (Italiaanse) ingrediënten.

Wie de moeite doet om voorbij het traiteurgedeelte het eigenlijke restaurant binnen te stappen, ontdekt al snel dat Francesco er is in geslaagd om de beschikbare ruimte optimaal te gebruiken. Het restaurant is pas open sinds eind februari 2015 en het decor is nog niet volledig af, maar de stenen 

vloer, de Italiaanse accenten en de zwart-wit foto’s van Francesco’s familie in het thuisland brengen nu al extra sfeer in de zaal.

Eenmaal de wijnkelder beneden volledig af is en kan gebruikt worden door de klanten, zullen die kleine toetsjes wellicht nog duidelijker aanwezig zijn. Doorheen de opening naar de keuken kan je bovendien duidelijk zien dat er hier erg vers wordt gekookt. Dat zowel Francesco als zijn gastvrouw heel warm en vriendelijk zijn, maakt alles natuurlijk nog gezelliger.

Bij ons eerste bezoek hebben we weinig tijd en dus laten we ons enkel een hoofdgerechtje aanraden. Dat wordt een lekkere lasagne.

Het duurt even voor we die voorgeschoteld krijgen, maar dat is natuurlijk normaal, want het restaurant is pas open én alles wordt volledig vers bereid. In Piccolino moet je immers geen microgolfgerechten verwachten.

De lasagna kan rekenen op een mooie textuur die voldoende smeuïg is en toch nog meer dan genoeg ‘beet’ bezit. Bovenaan is de korst hier en daar al wat zwartgeblakerd en baadt het gerechtje onderaan in een vettig sausje, maar de smaak is absolute top – misschien wel de beste lasagne die in 

Antwerpen-Zuid beschikbaar is en een hemelsbreed verschil met wat we hier al in andere eetplaatsen op ons bord kregen, waarmee Piccolino zich wat kwaliteit betreft alvast naast de betere Italiaanse restaurants uit de buurt (zoals Il Magnifico, Bocca d’Oro en Gist) mag scharen.

Piccolino heeft echter zijn eigen identiteit en dat heeft veel te maken met het voorste winkelgedeelte, waar je overdag lekkere broodjes en Italiaanse delicatessen kunt kopen.

Overigens oogt het menu al even fris als het restaurant zelf: vlees-, vis- en vegetarische gerechten 

worden elk met een speciaal icoontje aangeduid en er zijn plannen om verder te gaan.

Zo vertelt Francesco ons over een mogelijke samenwerking met Weight Watchers. Waarbij er telkens een gerecht mét Weight Watcherspunten op het menu zou prijken. Een fantastisch idee!

Dirk Vandereyken